- Ik besloot om mijn relatie met mijn kinderen (destijds had ik er 4) te verbreken. Ik kon niet langer met hem onder 1 dak leven. Hij mishandelde me niet alleen fysiek maar ook geestelijk. Het probleem was echter dat de woning op zijn naam stond. Waar kon ik terecht met 4 kinderen? Ik had geen inschrijving bij de woningbouw omdat ik al jaren samenwoonde. Ik had nooit verwacht dat het moment zou komen dat ik deze beslissing moest maken. Alle instanties afgegaan, ik werd van kastje naar muurtje gestuurd. Leger des Heils wilde me wel helpen maar vanwege de onveilige situatie moest ik mijn kinderen elders zien onder te brengen. Je hebt het al zwaar genoeg als alleenstaande net gescheiden moeder. Dan is toch het laatste wat je kwijt wilt, de koters die je nog de liefde geven die je op dat moment zo hart nodig hebt? En wat is de impact op de kinderen als ze ineens zonder hun mama moeten. Uiteindelijk had ik als enige keuze om een caravan op een stuk land te plaatsen waar wij de paarden verzorgen. Zonder gas en licht, zonder water, maar wel met zijn allen. Dat was voor mij het belangrijkste!
- Ik woonde vanwege geestelijke beperkingen nog bij mijn moeder. Ik kon best wel voor mijzelf zorgen, maar alleen was mijn mama mijn steun en toeverlaat dus ik woonde graag bij haar. Met mijn vader had ik geen contact. We woonden al 25 jaar in dezelfde woning. Mijn moeder kreeg echter kanker en kwam te overlijden. De woningbouw kon het huis niet op mijn naam overschrijven. Dat had op een eerder moment moeten plaatsvinden en/of was überhaupt onmogelijk. Uiteindelijk hebben ze me op straat gezet. Waar moest ik heen? Wat moest ik doen? Ik wist niet wat de juiste stappen waren en was afhankelijk van hulp van buitenaf, maar geen enkele instantie gaf mij duidelijkheid. Ik had het gevoel er alleen voor te staan.
Terug naar nieuwsbericht My Tiny Home